Een kokendwaterkraan, is dat energiezuinig?
Een kokendwaterkraan is een kraan die direct kokend water geeft. Handig voor het zetten van thee, het koken van pasta of het blancheren van groenten. Maar hoe energiezuinig is zo'n kraan eigenlijk? En
Dit wil je weten: welke vega(n) bratwurst lijkt het meest op vlees?
Dat vegaburgers inmiddels aan een kwaliteitsopmars bezig zijn, las je al in dit artikel van Collega Jan. Sanne test voor deze smaakvolle rubriek een aantal vegetarische braadworsten. De vriend mocht meekeuren, die heeft de smaak van vlees namelijk iets verser in het geheugen liggen. Eerste voorzichtige conclusie: smaken verschillen.
“ik eet al een aantal jaar geen vlees meer, maar kan me de smaak van een broodje Bratwurst mit Sauerkraut und Senf nog goed voor de smaakpapil halen. Héérlijk vond ik dat. Ik ben benieuwd of er inmiddels een mooi vegaworstje in de buurt komt en wellicht zelfs een herinnering of twee aan die zalig koude winters (kennen we die nog?) bij me kan terughalen. Ik heb in mijn lokale supermarkt de keuze uit maar liefst drie bratwursten, wat ik behoorlijk indrukwekkend vind. Dat wordt drie dagen worst eten!”
Deze drie bratwursten krijgen een vleeskeuring
- Beyond Sausage (Beyond Meat - €5,99)
- Vegetarische Bratwurst (De Vegetarische Slager - €2,69)
- Sensational Braadworst (Garden Gourmet - €4,09)
We keuren de worsten gedurende drie momenten in het bakproces (naakt en ongebakken, spetterend in de pan en op het bord) op uiterlijk, het bruiningsproces en de textuur van zowel het velletje als de binnenkant en natuurlijk op smaak en geur.
Dag 1. Beyond Sausage
Vriend en ik zijn het erover eens dat echte braadworsten er nou niet bepaald sexy uitzien als ze naakt in hun ongebakken velletje voor je liggen. Dat geldt ook zeker voor dit vegabroertje. Het worstje is enigszins plakkerig. In de pan begint hij meteen te sudderen en er komt veel ‘jus’ vrij. Het plaklaagje geeft een gek en ongelijk korstje, we staan een paar keer ongerust boven de pan naar het bruiningsproces te turen. Uiteindelijk belandt er na een aantal minuten een goedgebruind maar ietwat schilferig worstje op ons bord.
De worst heeft een rokerige geur, dat klopt wel met wat we van een braadworst zouden verwachten maar we krijgen hier een wat chemische associatie bij. Bij aansnijden knapt het velletje mooi open. De textuur doet ons zeker aan een worst denken; lekker sappig en zoutig. Conclusie aldus vriend: “in de pan oogt hij een stuk minder aantrekkelijk dan wanneer je je tanden erin zet.”
Dag 2. Vegetarische Bratwurst
“Dit is duidelijk vegetarisch” is mijn reactie zodra ik de verpakking heb geopend. Ik heb meteen argwaan, dit doet mij namelijk sterk denken aan de keer dat ik hoopvol een IKEA-vegadog bestelde en iets aangereikt kreeg wat al een keer door een slokdarm gegaan leek te zijn. “Het ziet er net zo onaantrekkelijk uit als worst” zegt mijn vriend. True. Snel in de pan dan maar. Daar worden we verrast: de worst kleurt prachtig gelijkmatig en maakt een opmerkelijke transformatie door. Dit ziet er appetijtelijk uit!
Als we allebei een hapje nemen kijken we elkaar aan. “Frikandel”, zeggen we tegelijk. Opmerkelijk, deze worst zou niet misstaan naast een bakje friet speciaal. Als ik eraan ruik krijg ik op een of andere manier ook flashbacks van de MacDonalds. Beetje een domper, aangezien we op zoek waren naar een bratwurst-ervaring, maar de smaak van dit smeuïge worstje is zeker niet slecht: het smaakt naar vlees.
Dag 3. Sensational Braadworst
De sensationele naam van dit nepbeestje legt de lat hoog. Nu ben ik zelf altijd erg te spreken over de producten van Garden Gourmet (non-spon), dus ik heb er zin in. Wel schrikken we een beetje van de bleekheid van dit worstje, en mikken hem snel in de pan. Dit worstje ruikt het kruidigst van de drie en bruint egaal en vooral snel. De gelijkenis met een echte bratwust is groot, mijn maag begint te knorren en ik krijg al zin om de schaatsen erbij te halen…
“Ik moet eerder denken aan barbecue dan aan Duitsland” zegt vriend als hij zijn eerste hap heeft weggeslikt. De smaak doet mij niet heel bijzonder aan, op een of andere manier smaakt deze worst het ‘normaalst’, wat natuurlijk de bedoeling is. Het velletje knapt prima, er zit een grove textuur binnenin, en de geur en smaak zijn niet zo overheersend. Ik heb mijn favoriet gevonden. Vriendlief had, als frietliefhebber, meer met de frikandel.
Conclusie
De duurste van de drie is bij ons allebei niet blijven hangen, dus aan de prijs ligt het niet. De vegetarische bratwurst heeft veel potentie, maar zal nog wel wat slagen moeten maken voordat hij voor echte braadworst in plaats van frikandel of barbecueworstje door kan gaan.
